In En altijd maar verlangen blikt meesterinterviewer Frénk van der Linden door middel van brieven aan zijn ouders terug op zijn eigen kinderjaren en de onderlinge relaties binnen het gezin. Het resultaat is een open, eerlijk en herkenbaar portret van een ouder-kindrelatie.
En altijd maar verlangen is een verzameling scènes uit een onmogelijk huwelijk, even innig als indringend beschreven in brieven van een zoon aan zijn overleden vader en moeder. Na een bittere scheiding wisselden zij veertig jaar lang geen woord meer met elkaar. Onderhuids leefde het verlangen voort, tot de dood aan toe.
Frénk van der Linden schetst hoe een bewogen verleden blijft bewegen, en hoe we tot onze laatste zucht in gesprek blijven met onze ouders – of we het willen of niet. Journalist Frénk van der Linden verloor in de afgelopen jaren zowel zijn moeder als zijn vader. Zijn ouders wisselden veertig jaar lang geen woord met elkaar, maar konden zich kort voor het overlijden van Frénks moeder toch met elkaar verzoenen.
‘Pijnlijk mooi; de ontleding van twee karakters, in een scherp en liefdevol familieportret.’ Tommy Wieringa
Frénk van der Linden (64), freelancejournalist, schrijft voor de Volkskrant, is presentator van het ntr-radioprogramma Kunststof, en maakt tv-documentaires voor omroepen als kro-ncrv, Max en bnn/vara. Hij publiceerde sinds eind jaren zeventig talloze interviews en reportages. ‘Schoolvoorbeelden van prestaties op zeer hoog niveau,’ oordeelde de jury die hem de Prijs voor de Nederlandse Dagbladjournalistiek toekende voor vraaggesprekken in nrc Handelsblad. Naast zijn werk in de media leidt Frénk debatten en congressen.
Van zijn hand verscheen onder meer de bundel Tot op het bot. Gesprekken over ziel & zaligheid, door Paul Witteman omschreven als ‘een interviewbijbel’. Een tweede verzameling, Laten we eerlijk zijn. 25 jaar spraakmakende gesprekken, werd opgenomen in de Canon van de Journalistiek. Bij de verschijning van Onder Hollandse helden. Valkuilen en levenslessen van een vragensteller, wijdde Museum De Fundatie in Zwolle enkele jaren geleden een expositie aan de journalistieke portretten die hij de afgelopen veertig jaar maakte. De Volkskrant: ‘Frénk van der Linden is de gelijke geworden van legendarische interviewers als Bibeb en Ischa Meijer.’
Sinds de tv-documentaire Verloren band (2009), waarin Frénk zijn vader en moeder interviewde over de veertig jaar durende koude oorlog die volgde op hun scheiding, initieerde hij o.a. de films Het spoor naar Auschwitz en Een eigen planeet. Frans Haks en het Groninger Museum.
Momenteel werkt hij met regisseur Suzanne Raes aan een documentaire over toneelcoryfee Ivo van Hove en zijn partner, ontwerper Jan Versweyveld. Met Eric Blom is Frénk begonnen aan een film over kamp Westerbork in het voorjaar van 1945.
Frénk was de afgelopen jaren regelmatig te gast in De Wereld Draait Door en Het Mediaforum op Radio 1. Hij is initiatiefnemer en presentator van het jaarlijkse Grote Interview Theater in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Ook geeft hij masterclasses interviewtechniek op scholen en redacties van kranten, tijdschriften en radio/televisieprogramma’s.
In zijn woonplaats Haarlem is Frénk al enige jaren duurzaamheidsambassadeur. Ook is hij ambassadeur van Villa Pinedo, een platform voor kinderen van gescheiden ouders.
(Foto: Ronald Hoeben)
Meer boeken van deze auteurJe bestelt en rekent af bij:
Je bestelt en rekent af bij:
In En altijd maar verlangen blikt meesterinterviewer Frénk van der Linden door middel van brieven aan zijn ouders terug op zijn eigen kinderjaren en de onderlinge relaties binnen het gezin. Het resultaat is een open, eerlijk en herkenbaar portret van een ouder-kindrelatie.
En altijd maar verlangen is een verzameling scènes uit een onmogelijk huwelijk, even innig als indringend beschreven in brieven van een zoon aan zijn overleden vader en moeder. Na een bittere scheiding wisselden zij veertig jaar lang geen woord meer met elkaar. Onderhuids leefde het verlangen voort, tot de dood aan toe.
Frénk van der Linden schetst hoe een bewogen verleden blijft bewegen, en hoe we tot onze laatste zucht in gesprek blijven met onze ouders – of we het willen of niet. Journalist Frénk van der Linden verloor in de afgelopen jaren zowel zijn moeder als zijn vader. Zijn ouders wisselden veertig jaar lang geen woord met elkaar, maar konden zich kort voor het overlijden van Frénks moeder toch met elkaar verzoenen.
‘Pijnlijk mooi; de ontleding van twee karakters, in een scherp en liefdevol familieportret.’ Tommy Wieringa
Ontvang een GRATIS e-book bij je aanmelding en blijf altijd op de hoogte van het laatste nieuws rondom onze boeken.
