Micke en Bianca Andersson verhuizen naar een idyllische woonwijk die perfect lijkt voor hun gezin. Maar als ze hun nieuwe buren leren kennen, sluipt het ongemak naar binnen. Een dramatische aanrijding is het begin van een aardverschuiving in de wijk. Was het echt een ongeluk?
Mattias Edvardsson is niet alleen schrijver, maar ook docent op een middelbare school. Een heel gewoon gezin is zijn doorbraak en verkocht in Zweden al meer dan 100.000 exemplaren, een ongekend aantal voor de Zweedse markt. Inmiddels wordt het verhaal in meer dan 30 landen uitgegeven. Edvardsson woont met zijn – gelukkig heel gewone – gezin in Löddeköpinge, Zweden. Inmiddels is er een tweede boek: Goede buren.
Drie vragen aan Mattias Edvardsson:
Hoe kwam je op het idee voor Een heel gewoon gezin?
“Ik lag in bed en dacht na over de toekomst van mijn jonge dochters. Stel dat een van hen als tiener na een avond uit door de politie zou worden thuisgebracht, beschuldigd van moord op een man, wat dan? Hoe ver zou ik gaan om mijn dochter te beschermen?”
Had je dit boek kunnen schrijven voordat je vader werd?
“Ik denk niet dat je per se een ouder moet zijn om over het ouderschap te schrijven. Echter, als je kinderen hebt, merk je dat er andere mensen in de wereld zijn die eigenlijk belangrijker zijn dan jezelf. Een fascinerende vraag in het boek is: zijn er verzachtende omstandigheden voor moord? Wat wil je daarmee laten zien? Toen ik bleef nadenken over wat ik zou doen als mijn dochter werd beschuldigd van moord, werd dit al snel een relevante vraag: zou ik het ooit kunnen rechtvaardigen als mijn dochter een man zou doden? We zeggen vaak dat alle mensen gelijk zijn voor de wet, maar als het gaat om de daden van één persoon, die dichtbij je staat, is het heel misschien niet zo voor de hand liggend.”
Heeft je ervaring als leraar geholpen om je in te leven in de twee tienermeisjes?
“Ik weet hoe 18-jarige meisjes met elkaar omgaan – ik ken hun wereld en ik weet ook dat ze niet alles met hun ouders delen. Dat is iets wat ik in deze roman nader wilde bekijken: hoe goed kennen we onze kinderen eigenlijk?”
Meer boeken van deze auteurJe bestelt en rekent af bij: 
Gratis verzending
Op werkdagen voor 21.00 besteld, volgende werkdag in huis (NL)
Je bestelt en rekent af bij:
Micke en Bianca Andersson verhuizen naar een idyllische woonwijk die perfect lijkt voor hun gezin. Maar als ze hun nieuwe buren leren kennen, sluipt het ongemak naar binnen. Een dramatische aanrijding is het begin van een aardverschuiving in de wijk. Was het echt een ongeluk?
Mattias Edvardsson is niet alleen schrijver, maar ook docent op een middelbare school. Een heel gewoon gezin is zijn doorbraak en verkocht in Zweden al meer dan 100.000 exemplaren, een ongekend aantal voor de Zweedse markt. Inmiddels wordt het verhaal in meer dan 30 landen uitgegeven. Edvardsson woont met zijn – gelukkig heel gewone – gezin in Löddeköpinge, Zweden. Inmiddels is er een tweede boek: Goede buren.
Drie vragen aan Mattias Edvardsson:
Hoe kwam je op het idee voor Een heel gewoon gezin?
“Ik lag in bed en dacht na over de toekomst van mijn jonge dochters. Stel dat een van hen als tiener na een avond uit door de politie zou worden thuisgebracht, beschuldigd van moord op een man, wat dan? Hoe ver zou ik gaan om mijn dochter te beschermen?”
Had je dit boek kunnen schrijven voordat je vader werd?
“Ik denk niet dat je per se een ouder moet zijn om over het ouderschap te schrijven. Echter, als je kinderen hebt, merk je dat er andere mensen in de wereld zijn die eigenlijk belangrijker zijn dan jezelf. Een fascinerende vraag in het boek is: zijn er verzachtende omstandigheden voor moord? Wat wil je daarmee laten zien? Toen ik bleef nadenken over wat ik zou doen als mijn dochter werd beschuldigd van moord, werd dit al snel een relevante vraag: zou ik het ooit kunnen rechtvaardigen als mijn dochter een man zou doden? We zeggen vaak dat alle mensen gelijk zijn voor de wet, maar als het gaat om de daden van één persoon, die dichtbij je staat, is het heel misschien niet zo voor de hand liggend.”
Heeft je ervaring als leraar geholpen om je in te leven in de twee tienermeisjes?
“Ik weet hoe 18-jarige meisjes met elkaar omgaan – ik ken hun wereld en ik weet ook dat ze niet alles met hun ouders delen. Dat is iets wat ik in deze roman nader wilde bekijken: hoe goed kennen we onze kinderen eigenlijk?”
Meer boeken van deze auteur
