Luitingh-SijthoffLuitingh-Sijthoff

Hannerlie Modderman



Toen ik vijf jaar was, had ik een olifant als huisdier. Babar, heette hij. Zijn familie kwam af en toe bij ons op bezoek. Dat ging er heel gemoedelijk aan toe, ook al paste het allemaal maar net in ons huis. Soms moesten we met z’n allen een poot of een slurf van een oom of tante naar binnen duwen, zodat we gezellig een kopje thee konden drinken. (Als je je nu afvraagt hoe een olifant een kopje thee vasthoudt,  moet je je fantasie maar gebruiken.)

Toen ik oud genoeg was om naar school te gaan, stuurden mijn ouders me naar kostschool. Daar leerde ik Pitty kennen. We hielden vaak ’s nachts stiekem feestjes op de slaapzaal en picknickten onder de dekens. Tot we betrapt werden en strafregels moesten schrijven van de matrone. Na honderden strafregels schrijven was ik blij als het semester weer voorbij was en de vakantie aanbrak.

In de vakantie reisde ik de hele wereld over. Ik ging regelmatig bij Leana op bezoek, die bij een heks woonde. Reuzespannend, vond ik dat. Ook logeerde ik vaak bij Pippi in haar oude villa Kakelbont. Haar vader was vaak weg voor werk en dan speelden we dagenlang zeerovertje. Heel gezellig, al vond ik die buurkinderen van haar maar een beetje nuffig. Ook liep ik een stukje mee met Dicey, die samen met haar broertjes en zusje een lange tocht door Amerika maakte. Soms maakte ik een uitstapje naar een andere planeet, waar een stekelige roos en een kleine dappere prins woonden. Ik heb ze al een tijdje niet gezien. Misschien moet ik ze maar weer eens gaan opzoeken…

En nu? Nu ben ik kinderboekenredacteur en werk ik al jaren samen met uitgever Thille Dop aan het leukste kinder- en jeugdboekenfonds van Nederland. En denk maar niet dat ik te veel fantasie heb, want het is echt waar!

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

Ontvang een GRATIS e-book bij je aanmelding en blijf altijd op de hoogte van het laatste nieuws rondom onze boeken.