Drie vragen aan Anthony Ryan

Anthony Ryan (1970) werd geboren in Schotland, maar bracht het grootste deel van zijn leven door in Londen. Na een korte tijd te hebben gewerkt als ambtenaar, besloot hij te gaan schrijven – met ongekend succes. In de Schaduw van de Raaf, eerst zelf uitgegeven als e-book, werd een eclatante internetbestseller. Als gevolg daarvan werden de vertaalrechten binnen zes weken aan tien landen verkocht. Ook zijn tweede boekenserie Draconis Memoria werd een ongekend succes. Hieronder beantwoordt hij drie vragen over zijn meest recente serie: De Zeven Zwaarden.

Hoe ontstond het idee voor deze avontuurlijke fantasyserie?

Normaal gesproken komt inspiratie door de jaren heen uit allerlei bronnen. De Zeven Zwaarden-reeks is daarom wat ongebruikelijk, omdat ik dit keer direct naar een heel specifiek moment kan verwijzen. Een paar jaar geleden bezocht ik een verwoest klooster in de buurt van het terrein waar de Slag bij Shrewsbury plaatsvond (overigens ook de plek waar de jonge koning Henry V van Engeland heel onfortuinlijk door een pijl in zijn gezicht werd geraakt). Het klooster werd geassocieerd met de christelijke martelaar de heilige Winifred en was daarom een van de voornaamste pelgrimsbestemmingen van Europa. Mensen legden te voet enorme afstanden af om te bidden voor genezing of voorspoed, waarbij ze de vele gevaren van het middeleeuwse Europa moesten trotseren. Het kwam in me op dat een pelgrimstocht een perfect plot zou vormen voor een queeste-achtig fantasyverhaal, maar wat als de pelgrims zouden reizen door nog gevaarlijker gebieden en niet zouden bidden tot een heilige maar tot een krankzinnige god? En zo werd Een pelgrimstocht van zwaarden geboren. De ideeën voor de vervolgedelen kwamen voort uit het verder uitbouwen van die wereld tijdens het schrijven, plus de gebruikelijke mengeling van boeken en films waarvan ik door de jaren heen heb genoten.

Wat vind je het leukst aan het afwisselen tussen romans en korte verhalen? Heb je die afwisseling nodig?

Ik wissel af tussen lange en korte verhalen omdat dit het enige is dat mijn planning toelaat. Het schrijven van een fantasyserie kost ontzettend veel tijd, waardoor er nauwelijks ruimte overblijft om iets anders te schrijven tussen de delen door. Ik ben van nature geen schrijver van korte fictie, dus novelles laten zich makkelijker schrijven. Ik ben wel fan van de discipline die hoort bij het schrijven van kortere verhalen; overdadige beschrijvingen zijn ondergeschikt aan het vertellen van het verhaal en moeten dan altijd worden geschrapt. Het schrijven van korte verhalen stelt mij ook in staat om mijn fans te voorzien van extra leesmateriaal.

Wat kunnen we verwachten van Pelgrims verdere avonturen? (Geen spoilers!)

Een van mijn ambities is om van de serie een eerbetoon te maken aan mijn favoriete film- en boekengenres. Een pelgrimstocht van zwaarden is queestefantasy. De Krakentand, het tweede deel, is een Indiana Jones-achtig ondergronds avontuur. Het derde deel valt onder het genre locked room mystery. Ik ben er nog niet helemaal over uit welke kanten ik er verder nog mee op wil, maar ik verzin vast wel wat. Wat ik wel zeker weet is Pelgrims uiteindelijke bestemming, maar dan geef ik teveel weg.